در آب گل آلودی که این روزها، بعد از اعلان نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران به تلاطم درآمده است، حزب دمکرات آمریکا و سیاست مداران کاسب کار اروپایی در تلاشند که هرکدام ماهی درشتی تری صید کنند. حمایت های بی رمق و سست آنان، تنها به چند بیانیه و حرف های بی اثر همیشگی که در سی سال طول عمر جمهوری اسلامی ایران بارها تکرار شده است، منتهی شده است. تردیدی نیست که این یک بازی دو سر برد برای خارجی هاست. ممکن است حکومت مذهبی ایران با کشتار، ایجاد رعب و وحشت و اعدام و زندانی کردن رهبران اعتراض، بتواند مردم را از خیابان ها به خانه ها بازگرداند و آرامش ظاهری را حکمفرما کند. اما چهره و بدنه نظام از این حرکت میلیونی مردم آنچنان مشوش و لرزان شده است که برای ترمیم آن و ادامه تسلط بر قدرت چاره ای جز تسلیم در مقابل خواسته های سیاستمداران سوء استفاده چی خارجی بعد از فروکش کردن طوفان ندارد. با پرداخت باج های کلان در شکل معامله های پایاپای نفت و منابع طبیعی با محصولات و خدمات درجه دوم و از مد افتاده خارجی ها، می تواند تایید و مشاوره های آنان را برای استحکام دوباره پایه های حکومت، مجددا بدست آورد. روسیه ، چین و کشور های اروپایی با فروش محصولات و خدمات و کشور های استبداد زده و درجه سوم هم مانند فلسطین، سوریه، کره شمالی، بولیوی، ونزوئلا و بسیاری دیگر با همکاری های معنوی و حمایت های علنی، دلار های نفتی ایران را کما کان خواهند بلعید. اینک آن ماهی درشت دارد برای شام کباب می شود. اما اگر حکومت فعلی ساقط شد و دولتی برآمده از خواست مردم زمام امور را در دست گرفت، آنان باز هم چیزی از دست نخواهند داد. آنان با این بیانیه های مثلا محکم و محکومیت های قاطع از جنبش حق طلبانه مردم ایران، بعد از آرام شدن اوضاع، مدعی ارث بوده و سهم خود را یک به یک طلب خواهند کرد.
در میان اینهمه بیانیه های آبکی و حرف های پوچ تنها یک جمله است که مانند الماسی می درخشد. این جمله را واتسلاو هاول، سیاستمدار و نویسنده آزاده اهل چک بیان کرده است. او آنرا نه به مردم و یا دژخیمان بر سر قدرت در ایران، بلکه به دولتمردان کشور های بیگانه گفته است:
نفت را به حقوق مردم ایران ترجیح ندهید
زنده باد واتسلاو هاول
زنده باد مردم ایران
زنده باد مردم ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر